To harp or not to harp

(english below)

Ik zit naar de Sonatine van Ravel te luisteren en kijk alweer eens jaloers in de tuin van de buren. Het repertoire voor piano (of viool) is zo ontzettend veel rijker, groter, mooier, gevarieerder? Het houdt me nu al lang bezig; als harpiste van een orkest dat hoofdzakelijk muziek uit 20ste en 21ste eeuw speelt, krijg ik voortdurend mooie, geïnspireerde partijen op mijn bord. Laten we het simpel en voor de hand liggend houden en naar Ravel en Debussy kijken. De harp wordt als een heldere pastelkleur door hun werk getrokken: La mer, Prelude à l’apres-midi d’un faune, Pianoconcert in G, Daphnis en Chloë, La valse en ga zo maar door.

De harp, hét instrument van het impressionisme…en toch, om even bij diezelfde componisten te blijven, schrijven ze buiten hun orkestwerk amper voor harp. Ik hoor u al denken: en Introduction et allegro dan? en Debussy’s Danses voor harp? Correct, die zijn er, maar ze werden geschreven in opdracht, er was dus geen intrinsieke behoefte. En zelfs toen het pareltjes bleken te zijn, ze goed onthaald werden, veel gespeeld, dan nog kwam er geen vervolg. Akkoord dat Ravel en Debussy hoofdzakelijk orkestwerk schreven en verder vooral voor piano, maar ik neem ze als voorbeeld omdat ze wellicht het best voorstellen wat ik bedoel met die kleur waarvoor de harp in het orkest gebruikt wordt, de speciale rol die ze daar toebedeeld krijgt, er moet dus een zekere liefde voor dit instrument geweest zijn, iets dat hen aansprak. Waarom dan niet buiten het orkest? Die fragiliteit die de harp in haar klank heeft, die met geen enkel ander instrument na te bootsen valt, waarom wordt dat niet meer geëxploreerd? Dat houdt me bezig. Waarom zijn er zo weinig componisten uit de canon die de harp in hun oeuvre opna(e)men?

Ik wil dat graag als musicus, als harpiste begrijpen. Vandaar deze blog; een zoektocht in de hoop hier een antwoord op te vinden en uiteraard ben ik ervan overtuigd dat een blog over klassieke muziek met als niche de harpmuziek uit de 20ste en 21ste eeuw massa’s volk gaat lokken 🙂 

    Recordings accompanying this blog click here

I am listening to Ravel’s Sonatine with some envy. The repertoire for piano(or violin) is so much richer, bigger, with much more variety? It puzzles me for quite some time now; as a harpist of an orchestra that plays mainly music of the 20th and 21st century, I continuously get to play beautifully inspired harp scores. Let’s keep it simple in taking Ravel and Debussy as an example. The harp is drawn true their compositions like a pastel pen stroke: La mer, Prelude à l’après-midi d’un faune, Concerto for piano in G, Daphnis and Chloë, La Valse, I can continue like this. The harp, THE instrument of the impressionism…is it? If we keep looking at these same composers we notice that aside from their orchestral work they barely wrote for the harp. You must be thinking: and what about Debussy’s Danses for harp or Ravel’s Introduction and allegro? I must agree, these masterpieces are a part of our repertoire, but both written on commission. Debussy and Ravel weren’t urged by themselves to write for harp and even afterwards, when these pieces became popular and were very often played, they still didn’t feel like writing a sequel.

Off course in this example we must emphasize that both Debussy and Ravel wrote mainly for orchestra and piano, but even so, the colour they achieve using the harp within the orchestra indicates a huge admiration for this instrument, they must have had a special place in their heart for it‘s special sound, it‘s fragility, something extraordinary, so different from other instruments. So why was there so little exploration of the possibilities and why weren’t the composers of the 20th century inspired to write for harp other than orchestra parts? I really want to try to understand this as a musician, as a harpist, that’s why I started this blog. By asking a lot of questions to myself but also to composers, colleagues, conductors etc. I hope to get some enlightening answers and take my readers into the beautiful world of the harp.