The beauty of a day’s work

(english below)

Woensdagochtend, generale repetitie voor het concert van morgen. 

Een prachtig programma: Le Tombeau de Couperin van Ravel, Caplets bewerking voor orkest van de Suite Bergamasque van Debussy(oorspronkelijk voor piano solo) en Poulenc’s Concerto voor 2 piano’s in d.

In mijn eerste post vermeldde ik het al, doorgaans staan er hier mooie harp partijen van de hand van grote componisten op mijn lessenaar. Le Tombeau de Couperin met zijn fijne, speelse intermezzi van de harp, delicaat en zo mooi van kleur. Ook Caplet gebruikt in zijn orkestratie veel harp, vooral in de Clair de Lune laat hij de harp de golvende linkerhand van de oorspronkelijke piano partij overnemen. Clair de Lune wordt vaak op harp uitgevoerd, het is speelbaar rechtstreeks van de piano partij, werkt uitstekend, maar toch schreef Debussy dit niet origineel voor ons, noch iets gelijkaardigs. Zijn leerling Caplet besloot wel om de harp solistisch te gaan verkennen.  

Eerst is er zijn Conte Fantastique* voor harp of piano en strijkers. De partij, als componist waarschijnlijk voor piano gedacht, zou voor hem misschien logischer gevoeld hebben in een vertaling naar de harp om tot een mooie symbiose met de strijkers te komen? Caplet had zich immers bijzonder toegelegd op orkestreren en het zou wel eens kunnen dat de harp voor hem veeleer een tool was om tot die perfecte orkestratie te komen? Chromatische loopjes verving hij door glissandi, extra kleur werd toegevoegd door het gebruik van flageoletten, maar qua sfeer en intensiteit moet de harp niet inboeten tov de piano en het veel gebruikte basmotief versmelt volledig in de lage strijkers. 

Zijn Deux divertissements (1924) voor harp solo werden opgedragen aan Michelin Kahn, een harpiste aan zijn zijde moet de inspiratiebron geweest zijn voor de vele pedaal effecten, wat we voor die periode behoorlijk vooruitstrevend kunnen noemen.

Tijdens het concerto van Poulenc is het even wachten in de coulissen voor mij, maar op die manier heb ik wel tijd voor dit schrijfsel.

In zijn symfonische werk vinden we steeds een harppartij(concerti niet meegerekend). In zijn Sinfonietta merk je heel goed hoe hij de harp als belangrijk kleurelement gebruikt. Binnen zijn groepje van zes (les six met link) was het Germaine Tailleferre die zich aan een harp sonate waagde. Zelf ging hij nooit door op solowerk voor harp. Er is wel het prachtige lied À sa guitare, met alweer de vermelding voor piano of harp. 

In iedere geval is het concert van morgen een echte aanrader ook voor de niet-harp-nerds! Hope to see you there! (link streaming)

Wednesday morning, general rehearsal for our concert of tomorrow.

What a beautiful program: Le Tombeau de Couperin by Ravel, Caplet’s arrangement for orchestra of the Suite Bergamasque by Debussy(originally for piano solo) and Poulenc’s Concerto for 2 piano’s in d.

In my first post I already mentioned the interesting harp parts by great composers of the historical canon that are mainly the subject of my daily job. Le Tombeau de Couperin is filled with delicate and refined intermezzi by the harp. Also Caplet uses a lot of harp in his arrangement. Especially in the Clair de Lune, where he uses the harp to take over the waving motion of the left hand of the original piano version.

We often play Clair de Lune on the harp, directly from the piano score, no arrangement needed and this works very well, still Debussy never wrote such jewels for harp. His apprentice Caplet, however did decide to explore the harp in a soloist way.

First we find his Conte Fantastique* for harp or piano and strings. This part was probably designed out of the composers knowledge of the piano, but maybe after a while it felt more natural for Caplet to adapt this piece for harp in order to create a better symbiosis with the strings. Caplet had particularly engaged himself in orchestration. Could it be that the harp was more a tool for him to accomplish his idiom of a perfect orchestration? Chromatic scales were converted into glissandi, flageolets were added as colour and the often used figure in the bass of the harp, mingles even better with the strings.

His Deux Divertissements(1924) for solo harp were dedicated to Michelin Kahn. A harpist in his mind must have been the inspiration for the quiet modern techniques like the many pedal slides he uses in this piece.

I have a little time to retire during Poulenc’s concerto, which gives me the opportunity to write this blog. The symphonic work of Poulenc almost always includes a harp part(with the exception of the concerti). When you listen to the Sinfonietta, you notice how the harp is very much used as a finishing colour, a top layer of his painting. Within his club of the ‘Group des six’ it was only Germaine Tailleferre who ventured to compose for harp. He did write the beautiful song À sa guitare, again mentioning for piano or harp.

Conclusion, I can strongly recommend tomorrows concert, even for non-harp-nerds!(link streaming)

*Conte fantastique was originally written in 1908 for the chromatic harp of Pleyel. It was only in 1923 that he transformed it into a version for the pedal harp of maison Erard with the help of Micheline Kahn. You can see Caplet and Kahn together on the foto of this blog, taken in here in Brussels